Izložba za slijepa i slabovida lica „Dodirom kroz stvaralaštvo Nadežde Petrović“ biće otvorena u srijedu, 4. septembra u 12 časova u Modernoj galeriji, JU Muzeji i galerije Podgorice, u saradnji sa Umjetničkom galerijom „Nadežda Petrović“ u Čačku, Muzejom savremene umjetnosti Republike Srpske (MSURS) i Tiflološkim muzejom u Zagrebu, a osim četiri prilagođene slike ove umjetnice, biće upriličeno i izvođenje predstave u (20 časova, ljetnja scena iznad Sastavaka) – „Nenapisana pisma“ – monodrame u izvođenju glumice Vanje Milačić, inspirisane slojevitom ličnošću Nadežde Petrović, njenim emotivnim i umjetničkim nedoumicama, koja predstavlja i svojevrsno obraćanje njenom prijatelju, znamenitom umjetniku Ivanu Meštroviću.
U okviru izložbe „Dodirom kroz stvaralaštvo Nadežde Petrović“, nalaze se posebno adaptirane i prilagođene taktilne reprodukcije četiri slike iz stalne postavke Umjetničke galerije „Nadežda Petrović“ u Čačku. Odabrana djela „Bavarac sa šeširom“, „More“, „Prizrenka“ i „Gračanica“, ujedno su i četiri slike koje na različite načine prikazuju razvojni opus Nadežde Petrović, njen umjetnički temperament, kontekst u kojem su djela nastala i različite faze koje je slijedila tokom svog razvojnog puta i umjetničkog formiranja. Sva djela su dopunjena objašnjenima na Brajevom pismu, audio-vodičima i taktilnim reprodukcijama.
Nadežda Petrović rođena je 1873. godine u Čačku gdje su njeni roditelji Dimitrije i Mileva službovali kao učitelji. U Čačku provodi prvih šest godina života (do 1879), a zatim sa porodicom živi u Kraljevu. Godine 1884. se sa porodicom seli u Beograd gdje se nalazila porodična kuća Petrovića. Počinje da pohađa Višu žensku školu i časove slikanja kod Đorđa Krstića. Želi da se posveti nastavničkom pozivu u slikarskoj oblasti, pa po završetku škole polaže stručni ispit u ovoj oblasti. Radila je kao učiteljica crtanja u Višoj ženskoj školi, a kasnije i u Ženskoj gimnaziji u Beogradu. Uporedo je nastavila obrazovanje u slikarstvu i pohađala novoosnovanu Srpsku crtačku i slikarsku školu Kirila Kutlika.
Željna napredovanja, odlazi na umjetničke studije u Minhen. Uticaj likovnih pedagoga Antona Ažbea i Juliusa Ekstera, kao i umjetničke klime zatečene u Minhenu (1898-1902), profilisali su njen slikarski put, prije svega otvorenost ka njemačkom ekspresionizmu, tako da i nakon povratka u Srbiju pasionirano slika u maniru energičnog ekspresioniste.
Uz rad u školi, pisala je o izložbama, događanjima u kulturi i politici, nastojeći da i na taj način doprinese napretku društva u cjelini. Započinje svoj društveni aktivizam učestvovanjem u osnivanju humanitarne organizacije Kolo srpskih sestara (1903). Istovremeno, kreće u velike poslove oko organizovanja Prve jugoslovenske umjetničke izložbe (1904) i prve likovne kolonije na Balkanu koja će se održati u selu Sićevu, nadomak Niša (1905). Puna entuzijazma odlazi na studijski boravak u Pariz (1910), posjećuje muzeje, salone i ateljee, izlaže na Salonu. Želju da svoj umjetnički život veže za Pariz raspršile su porodične tragedije i nastupajući ratovi. Tokom balkanskih i Prvog svjetskog rata (1912-1915) Nadežda Petrović je dobrovoljna bolničarka. Njegovala je bolesne i ranjene vojnike, ali uspijevala i da slika. Brinući o oboljelima od tifusa i sama je oboljela od ove zarazne bolesti. Umrla je 3. aprila 1915. godine u Vojnoj bolnici u Valjevu.
Izložba će trajati do 29. septembra.
JU MUZEJI I GALERIJE PODGORICE
